کد مطلب:153886 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137

خواب حسین
عقبة بن سمعان گوید: ما در حال حركت بودیم كه امام علیه السلام را در حال سواری خواب ربود و پس از آن كه بیدار شد فرمود: انا لله و انا الیه راجون و الحمد لله رب العالمین.

علی اكبر گفت: پدر! فدایت شوم سپاس گفتی و كلمه استرجاع بر زبان راندی؟

امام فرمود: «به خواب رفتم سواری را دیدم كه می گفت: این گروه می روند و مرگ در تعقیب آنها است، دانستم كه خبر مرگ ما را می دهد».

فقال له: یا ابة لا أراك الله سوءا ألسنا علی الحق؟

علی اكبر: «پدر! خدا بدی را از شما دور گرداند مگر ما برحق نیستیم؟»

قال: بلی و الذی الیه مرجع العباد.

- «آری به خدائی كه بازگشت بندگان به سوی او است ما برحقیم».

قال: اذا لا نبالی أن نموت محقین.

علی اكبر: وقتی ما برحقیم از مردن باكی نداریم».

امام: جزاك الله یا بنی خیر ما جزی به ولد عن والده.

فرزندم؛ «خدا ترا بهترین پاداشی كه از ناحیه پدر به فرزند داده می شود عطا فرماید» [1] .

نكته: از نظر علی بن الحسین علیهماالسلام و همه كسانی كه خدا را شناخته و با خدا ارتباط دارند مهم مرگ با سعادت است چه زودرس باشد یا دیررس زیرا انسان را از مرگ گریزی نیست.



[1] اعيان الشيعه ج 1 /ص 597 - مقاتل الطالبين ص 111 - كامل ج 4/ص 51 - بحار ج 44/ ص 979 - حياة الحسين ج 3/ص 72 - ارشاد 226.